بررسی پیشرفت تحصیلی با واسطه کیفیت آموزشی، درگیری تحصیلی،یادگیری به کمک همسالان و انگیزش تحصیلی (یک مطالعه در دو سطح دانش‌آموز و معلم)

مطالعه حاضر با هدف یافتن نقش عوامل سطح دانش‌آموزی و سطح معلم بر پیشرفت ‌تحصیلیانجام شد. جامعه پژوهشی شامل تمامی هنرجویان و هنرآموزان (معلمان) بود. از بین نواحی پنج‌گانه تهران، در مجموع 906 دانش‌آموز دختر و پسر پایه سوم و 123 نفر از معلمان آنان در نمونه حضور داشتند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه‌های استاندارد انگیزش ‌تحصیلی AMS والرند و همکاران (1992) و درگیری ‌تحصیلی MSLQ پینتریچ و دگروت (1994) و پرسش‌نامه‌های پژوهشگر ساخته دانش و مهارت‌های حرفه‌ای معلم و پرسش‌نامه ویژگی‌های بافتی- حرفه‌ای معلمی، یادگیری ‌به کمک‌ همسالان و کیفیت آموزشی هنرجویان همراه با مشاهده، اسناد و مدارک موجود در هنرستان‌ها جمع‌آوری شد. پیشرفت تحصیلی نیز از طریق میانگین 3 نمره محاسبه گردید. روایی پرسش‌نامه‌ها از طریق روایی محتوا و سازه و پایایی از طریق آلفای کرانباخ مشخص شد. از روش‌های ماتریس همبستگی و تحلیل چندسطحی برای پردازش داده‌ها استفاده شد. یافته‌های حاصل نشان داد در سطح کلاس (معلم)؛ متوسط پیشرفت تحصیلی هنرجویان کلاس‌های مختلف به طور معناداری با هم تفاوت دارد و اثر سابقه، جنس و تحصیلات هنرآموزان بر پیشرفت ‌تحصیلی غیرمعنادار است؛ اما اثر کیفیت آموزشی بر پیشرفت ‌تحصیلی مثبت و معنادار است و 27/7 درصد از واریانس پیشرفت ‌تحصیلی در سطح دانش‌آموز و 28/22% در سطح معلم تبیین می‌شود. در مجموع، متغیرهای سطح دانش‌آموز و سطح معلم 30 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی هنرجویان را تبیین می‌کند. یافته‌ها، اهمیت سطح معلم را به عنوان سطح بالاتر بر اثرگذاری متغیرهای مورد بررسی به عنوان پیش‌بینی‌کننده پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نشان می‌دهد.